Na al dat gedoe landden we na een rustige vlucht vanuit Kuala Lumpur na een uurtje in Medan (Sumatra). We werden bij het vliegveld opgewacht en mochten nog zo'n 4 uur in de auto zitten naar Bukit Lawang. Het was een mooie rit, maar we hebben vrij weinig gezien, want meneer Jetlag kwam even langs. Bij aankomst werden we opgewacht door een bataljon mannen, de vrouwen zijn in hier ernstig in de minderheid. En na wat Indonesische spraakverwarringen over wanneer we gids van de volgende dag zouden ontmoetten gingen we richting kamer om even te rusten. Uiteraard wil je na zo'n lange vlucht je pyjama aandoen, en begroet worden met geur van Robijntje. Echter bij het openmaken van de flightbag (tas om je backpack om hem te bewaken en schoon te houden) bleek het slot van Sanne te zijn verwisseld. Waarschijnlijk had een andere persoon het slotje van Sanne gekregen, en die ging dus niet meer open. Na lang Indonesisch beraad, wat onverstaanbaar was uiteraard, werd besloten hem kapot te slaan, Popeye was er niets bij. Maar, het slot wilde niet open (wel kwaliteit dus ;) uiteindelijk is het slot met een grote schaar open gemaakt hoeraa! Bonjour Robijntje.

We gingen 's middags even een tikkie doen en daarna hadden we een afspraak met onze junglegids voor de dag erna, laten we hem nu even Ben noemen. Ben was een zeer vrolijke man, hij kende zelfs Guus Meeuwis liedjes en na ons geld afgetroggeld te hebben hadden we de dag erna een 6 uur durende tocht door de jungle van Bukit Lawang.

We stonden vroeg op, want we vertrokken om 7 uur. Na een klein incident met water, Ben zei dat hij voor ons mee zou nemen, maar had het niet (de boef) gingen we op pad. We liepen een gammele brug over naar de jungle en stapten een prachtig tropisch regenwoud binnen. Ben had al ruim 3 liedjes gezongen toen we de eerste aap tegen kwamen. Het was geen orang-oetang, maar begon goed. Na een telefoontje kreeg Ben informatie en liepen we naar een moeder en haar kleintje. We ontmoetten ze, maar eerlijk gezegd was de aanwezigheid van een tiental toeristen wel een beetje jammer. Ben had overigens die dag een taak, ons de meest moeilijke paden laten lopen voor zijn eigen plezier. Waar wij een pad naar beneden liepen, mochten de andere de 'normale' weg. Minpunten. Melissa is overigens niet 1 keer gevallen, over de andere buurman wordt nu niet gesproken.

Halverwege de tocht hadden we een lekkere lunch, nasi en fruit. Waarop Ben, de schat, opmerkten dat wij aten als katten. Weer eens wat anders he. We aten zo weinig. Melissa werd daarna bijna aangerand door een giftige duizendpoot toen ze lekker genoot van haar nasi. Maar niet Ben, maar Buurman 2 spotte hem. Melissa was uiterst snel weg ;)

We hebben veel mooie dieren gezien, maar ons hoogtepunt kwam toen we weggingen, we stonden oog in oog met een mannetjes orang-oetang, 120 kg, en er was niemand. Dit was echt magisch. Hij kwam naar beneden, veel takken brekend, de apen zijn deels wild. Althans een tiental stuks, de andere zijn wild, maar wij konden de grote man een paar bananen geven en overgebleven ananas van onze brunch. Wow, dit was zo bijzonder!

Na de wandeltocht waren we een beetje moe en besloten we een massage te nemen, dit doen wij nooit meer hier! Laten we zeggen dat ALLES gemasseerd werd. Het zat tegen de aanranding aan, maar we hebben er hard om gelachen. Na een lekkere saté en nasi gingen we snel bijslapen! Morgen mogen we verder de jungle in! We zijn benieuwd!